Αύτό είναι ένα ποιηματάκι που το συναντούμε συχνά στο τέλος τών βυζαντινών χειρόγραψων βιβλίων, όπου ό γραψέας, τελειώνοντας την αντιγραφή, αισθάνεται την ίδια χαρά με τον ξενιτεμένο που γυρίζει στην πατρίδα του, ή με τον θαλασσοδαρμένο ναυτικό, όταν βρίσκει γαλήνιο λιμάνι.

Μακρόχρονη η ιστορία του βιβλίου, γεμάτη μόχθους, συγκινήσεις, χαρές, άπογοητεύσεις, ελπίδες.

΄Οταν μελετάς την ιστορία του βιβλίου, μελετάς την ιστορία της γνώσης, την ιστορία τών ανθρώπων που δέν θέλησαν νά κρατήσουν τη γνώση μόνο γιά τον εαυτό τους, αλλά πάσχισαν νά τη μεταδώσουν και στους άλλους.

Ας πετάξουμε λοιπόν με τα φτερά της φαντασίας και της ψυχής μας στους δρόμους της ιστορίας, αυτού του τόσο πολύτιμου αγαθού που λέγεται βιβλίο.